Perfekcjonizm zalewa nas z każdej strony. Zaczynając od powierzchowności w postaci perfekcyjnego wyglądu poprzez perfekcjonizm w działaniu, w życiu prywatnym, jak również zawodowym. Można stwierdzić, że to właśnie perfekcjonizm jest najbardziej pożądaną cechą, szczególnie wśród kobiet, bo to kobieta zdaje się być szczególnie zobligowana do bycia perfekcyjną.

Perfekcyjna żona, matka, gospodyni domowa czy perfekcyjna podwładna. Kobieta perfekcyjna w każdym calu, niemalże 24 godziny na dobę. Taki wzorzec został nam niejako narzucony, szczególnie przez media czy tzw. nowoczesną cywilizację XXI wieku. Perfekcję wtłacza się nam do tego stopnia, że bardzo często na oślep dążymy do bycia perfekcyjnymi, narzucając sobie ogromną presję i nie pozostawiając marginesu na jakiekolwiek błędy czy potknięcia.

Perfekcjonizm nie jest zaletą, bo co tak naprawdę znaczy być perfekcyjną? Czy ktoś kiedyś dokładnie określił to pojęcie? Perfekcyjna, czyli jaka? Działająca na pełnych obrotach, zadowalająca wszystkich dokoła bez względu na eksploatację swoich zasobów oraz energii? Perfekcyjna, czyli zawsze uśmiechnięta, zawsze przygotowana, zawsze punktualna, itd. Zobacz sama jak absurdalnie to brzmi. Jak sama widzisz nie sposób być perfekcyjną, czyli zawsze na 100%, wszędzie i w każdej sytuacji. Nie jest to możliwe, bo istota ludzka, Ty czy ja, nie jesteśmy maszynami, a i te bardzo często ulegają zużyciu, usterce bądź awarii.

Dlaczego zatem tak bardzo i tak często chcemy być perfekcyjne? Może dlatego, że czujemy się w środku niewystarczające i właśnie dlatego dążymy do perfekcji, by zdobyć uznanie. Może presja perfekcjonizmu wynika z niepewności, lęku przed byciem zastąpionym przez kogoś innego. Możliwe, że pod perfekcjonizmem kryje się chęć kontroli. Bardzo często dążenie do perfekcjonizmu to efekt wychowania oraz narzucanych nam wysokich wymagań w okresie dzieciństwa.

Bez względu na przyczynę, źródło Twojego perfekcjonizmu, warto uświadomić sobie, że perfekcyjna po prostu nigdy nie będziesz, TY, ja, żadna z nas. W tym braku perfekcji kryje się tak naprawdę całe piękno, gdyż oznacza, że jesteśmy unikatowymi jednostkami, a nie robotami z jednej taśmy produkcyjnej.

Warto jest pracować nad sobą, warto dbać o swoje wnętrze, wizerunek fizyczny, pracować nad obszarami, które możemy poprawić. Jednak praca nad sobą to nie dążenie do utopii jaką jest bycie perfekcyjną.

Zdejmij z siebie tą ogromną presję, przestań dążyć do sztucznie wykreowanego wizerunku perfekcyjnej wersji siebie. Daj sobie prawo do bycia sobą, nawet w momentach, kiedy nie działasz na 100%.

Nie zawsze musisz mieć perfekcyjny makijaż, czy perfekcyjnie ułożone włosy. Nie zawsze przygotowany przez Ciebie obiad musi być perfekcyjny. Twoje dziecko nie zawsze musi mieć perfekcyjnie wyprasowane spodnie. Dlaczego? Bo nawet kiedy coś zrobione przez Ciebie nie jest perfekcyjne, nie znaczy, że jesteś niewystarczająca, niezaradna, czy źle przygotowana. Nie znaczy też, że zawiodłaś, czy nie postarałaś się wystarczająco mocno.

Znaczy to tylko tyle, że możesz mieć gorszy dzień, obniżone samopoczucie bądź po prostu możesz robić coś w inny sposób niż ktoś inny. Bądź perfekcyjnie nieperfekcyjna, wolna, bez napięcia, uśmiechnięta. Bądź sobą!